Techniczny Chotomów

Przez tydzień po Jadze-Korze czułem uda i lekki wstręt do używania dolnych odnóży w celach wyczynowych. Ale siódmego dnia należało się ruszyć. Trening techniczny KOS Azymut – nazwa zaciekawiała. Udałem się na start bez Renaty, która swój trening „odpracowywała” w kuchni. 

Miejsce znane - ulica Konwaliowa w Chotomowie. Na starcie zjawiłem się jako jeden z pierwszych. Wokół kręcili się jacyś harcerze – jak się później okazało, robili jakieś podchody w lesie. 

Pobrałem mapę, cyknąłem zdjęcie dla potomności i ruszyłem. Na azymut, prosto w krzaki. Teren znany jest z zieloności na mapie, ale co tam, dam radę. Nie ma to jak szlifować technikę biegania na azymut po zielonym;-) 

Jeszcze pusto na starcie

Na PK 2 było tak jakoś bardziej zielono, więc ruszyłem lekko naokoło, ale za to drogami. Do PK 3 także dawało się dobiec drogami – co to za „techniczny” trening? Biegnę sobie tymi drogami i wypluwam płuca, widzę skrzyżowanie. Po prawo powinien być dół, ale jakoś nie widzę, więc biegnę dalej. Biegnę i biegnę…. Coś za daleko mi to bieganie wychodzi. Jest skrzyżowanie, dół… ale bez lampionu. Patrzę zdezorientowany na mapę…. Przebiegłem jedno skrzyżowanie!!! Tu na mych ustach pojawiają się słowa, których nie należy cytować. Wracam więc do właściwego PK 3. 

Do PK 4 drogami dobiegam bez skuchy, do PK 5 zaś bez błędu przedzieram się przez zielone. Trzeba jakoś odreagować tę „porażkę” na PK3. 

Przed PK 6 zaczynają się góry. No może górki, nie góry, ale zawsze to trochę męczy. Wybieram wariant jak najbardziej drogowy i dopiero z charakterystycznego miejsca na wydmie kieruję się na azymut. Znajduję granice zarośli, ale dołu z lampionem ani śladu. Jest nawet jakiś dołek, ale to nie ten. Chwila analizy otoczenia i dochodzę do wniosku, że trzeba kierować się w prawo. I znajduję lampion. 

PK 7 kojarzę – tam kiedyś się gubiłem w chaszczach. Teraz bezpiecznie kieruję się elementami terenowymi i znajduję szybko lampion, choć rów, na którego miał być końcu, jest bardzo „umowny”. Późniejsza post analiza śladu GPS pokazuje, że lampion nie stał na rowie, tylko na jakimś małym zaoraniu ze 25 metrów wcześniej. 

Kolejne PK 8, 9, 10 to „łatwizna” – w większości wygodny dobieg drogami. Przebieg PK 5-10-11 jest tożsamy z przebiegiem PK 5-6 i tu już nie popełniam błędu z szukaniem dołka. 

PK 12, 13, 14 to trochę azymutu, ale przy bardzo wyraźnych obiektach w terenie pozwalających łatwo się zorientować. PK 15 to długi przebieg drogą – tu zaczyna się pojawiać jakaś konkurencja. Przebieg na PK 16 to azymut po zielonym – ale biegnąc uważnie, trafiam „jak po kresce”. 

Za to PK 17 dał popalić. 1400m w linii prostej. Normalnie sadyzm w czystej postaci;-).

Została końcówka – prosta, choć z jednym moim małym błędem nieoptymalnej trasy na PK 19. 

Malowniczy przebieg z PK20 na PK21

Prawdę mówiąc nie wiem co oznaczało sformułowanie „Trening techniczny”. Ciekawe było dwa razy pokonywanie tego samego przebiegu – można było naprawić swoje błędy lub szukać bardziej optymalnej trasy (ale nie wiem, czy taka była). Przebieg na PK 17 to było trenowanie techniki biegu. Brakowało takich zaskakujących PK np. bardzo blisko obok siebie, czy wyboru wariantowości. 

Nie ma co narzekać - swoje pobiegałem i czekam na następny trening techniczny – może uda go się przebiec już bez błędów!