Coś nie mam szczęścia do map Karola. Ostatnio nie mam, bo kiedyś to nie było problemu. A było to tak:
Wtorek, Korona Mazowsza 2025 Etap 2, Choszczówka, trasa najdłuższa, czyli Chojrak. Teren znany i lubiany, właściwie jak wszystkie podwarszawskie tereny. Fajne wydmy, dalej trochę krzaków, czyli wszystko jak być powinno. Do zaliczenia 29 PK przy nominalnych 7,6km, więc ponad godzina biegania i coś bliżej 9-ciu niż 7 km.
 |
| Czekając na start - jeszcze w dobrym humorze |
Pierwszy PK – wiadomo rozgrzewka i wstrzelenie się w mapę. Nie trafiłem w punkt za pierwszym podejściem, ale drobna korekta i udało się go znaleźć. Do kolejnego PK 2 to już prawie wzorcowo. I tak powinno być do końca. Ale niestety. Na PK 3 mnie zniosło. Niby niedużo, w przebieżnym lesie powinienem zobaczyć lampion, ale nie zobaczyłem. Kopczyki także były mocno „umowne”. Zmyliło mnie coś na kształt rzadkiego młodnika z polankami, który był w miejscu białego lasu, dalej za PK. Szukałem więc punktu za daleko. Wreszcie „po rowie” znalazłem co trzeba. Sam lampion był schowany za drzewem, więc nic dziwnego, że go nie zobaczyłem, bo teren mało przypominał ten narysowany na mapie.
 |
| Poszukiwania PK3 i PK 4 |
Na PK 4 ruszyłem uważnie. Już wiedziałem, że mnie znosi w lewo. Buszując w zaroślach znalazłem chyba wszystkie dołki w okolicy, zanim trafiłem na ten właściwy z lampionem.
Mając już skalibrowaną poprawkę na azymut, kolejne lampiony znajdowałem bezproblemowo. Nawet gdy dotarłem do PK 9 w gęstych zaroślach, znalazłem go bezproblemowo. PK 10 wydawał się bułką z masłem – niedaleko, rząd dołków, trudno przeoczyć nawet w krzakach. Ustawiłem dokładnie azymut i ruszyłem w krzaki. Teraz gdy patrzę na przebieg to wydaje mi się oczywiste, gdzie trafiłem, ale w lesie, krążąc po krzakach byłem przekonany, że jestem we właściwych dołkach, a tych na wschód wcale nie brałem pod uwagę. No cóż… zamiast 2 minut wyszło 7….
 |
| Gdzie jest ten PK 10? |
Porażka podbudowuje, więc kolejne 2 PK poszły bardzo dobrze.
PK 13… Nie trafiłem. Odbiłem się prawie od drogi na zachodzie. Przy PK przegonił mnie Kacper biegnąc także od wschodu. Popatrzyłem jeszcze na mapę – nierówny teren z dołkiem, w młodniku i założyłem, że był to PK 14. Ustawiłem kompas i ruszyłem w kierunku PK 15. Troszkę mi się nie zgadzała odległość i kierunek w jakim znalazłem ścieżkę. Trochę dziwiło mnie, że Kacper pobiegł bardziej na północ niż ja – ale widocznie woli dobrą drogę niż bieganie po wertepach.
 |
| Czy PK 13 nie może być PK 14? |
Dalej znowu szło dobrze. Może poza PK 19 – byłem tuż obok, ale nie widziałem, czy iść rowem w prawo czy w lewo. Oczywiście wybrałem źle…
Na koniec Karol postanowił nas zamęczyć. Punkt u zachodniego podnóża wydmy – góra – punkt na wschodnim zboczu wydmy i tak 3 razy! Niby ta wydma to tylko kilkanaście metrów w górę, ale trzy razy daje już zauważalne przewyższenie.
Dobiegam do mety, idę sczytać chipa i… MP. Ominąłem PK 14. Coś nie mam szczęścia do tych map Karola…. Ale został jeszcze trzeci etap i czwarty…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz